Wapienie to najbardziej powszechne skały osadowe na świecie. W naszym kraju najliczniej znajdują się na terenie Gór Świętokrzyskich, Tatr, Gór Kaczawskich, Pienin, a także na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej.
Te pospolite skały można podzielić na dwie grupy- organogeniczne i pochodzenia chemicznego (czyli nieorganiczne). Pierwszy rodzaj powstaje w skutek gromadzenia szkieletów zwierząt morskich, jak gąbki, szkarłupnie, koralowce, mszywioły, wszelkiego rodzaju skorup, muszli (małże, otwornice, ślimaki, głowonogi, ramienionogi). Efektem powolnego gromadzenia się szkieletów węglanowych są charakterystyczne struktury (np. wapienie rafowe, krynoidowe, gąbkowe, trochitowe).
Wapienie nieorganiczne powstają nieco inaczej, przy udziale prostej reakcji chemicznej. W wodzie znajduje się węglan wapnia, który stopniowo się wytrąca. W przypadku wody morskiej uzyskuje się oolity, natomiast z wody źródlanej pochodzi martwica. Podobny efekt możemy zaobserwować na np. naszych czajnikach, na których pod wpływem ciepła osadza się charakterystyczny kamień, czyli właśnie węglan wapnia. W naturze proces ten przebiega dużo wolniej.
Skały osadowe od dawna są wykorzystywane do wytwarzania farb wapiennych. W dawnych czasach powszechne było bielenie ścian za pomocą właśnie wapnia, co nie tylko dobrze zabezpieczało gliniane ściany przed wilgocią, ale także przed atakiem grzybów i pleśni. Współcześnie także stosuje się farby wapienne, ponieważ są ekologiczne i nadają się dla dzieci, alergików i osób z problemami zdrowotnymi. Naturalne farby można bez obaw stosować zarówno wewnątrz budynku, jak i na zewnątrz.
Techniki wapienne mają jednak mały minus- nie są zbyt trwałe. Stosowanie wyłącznie naturalnych, a zatem całkowicie biodegradowalnych materiałów oznacza ich szybsze zużycie. W praktyce oznacza to, że powłoka farby wapiennej będzie wymagała częstszego odnawiania. Inaczej jest w przypadku farb chemicznych, które nawet można myć. Nie zawsze jednak nadają się one dla osób z silnymi alergiami, lub obniżoną wytrzymałością, chorobami płuc, astmą itd.
Farby wapienne mają jednak dużo więcej zalet, niż wad. Jedną z nich są wysokie właściwości antyseptyczne. Ściana pomalowana takim specyfikiem nie pleśnieje, skutecznie chroni mur przed atakiem grzybów, bakterii i glonów, które są najczęstszą przyczyną murszenia spoin i cegieł. Przed nałożeniem jakiejkolwiek farby wapiennej należy ścianę dobrze oczyścić, a następnie zagruntować (można do tego celu także zastosować naturalne substancje gruntujące).
Bezpieczne farby na bazie węglanu wapnia
