Bielizna kielichowa to ogólne określenie na zaopatrzenie kielicha wykorzystywanego podczas Eucharystii. W jej skład wchodzą następujące elementy: korporał, palka, puryfikaterz oraz welon. W nadzwyczajnej formie rytu Rzymskiego zestaw ten obejmuje również bursę z włożonym do niej korporałem. Określenie „bielizna” odnosi się do białej barwy materiału (kiedyś było to wyłącznie białe płótno).
Korporał to kwadratowy obrus o wymiarach zbliżonych do 50x50cm, zwykle szyty z białego płótna. Na jego środku zawsze znajduje się symbol krzyża. Podczas celebracji Mszy Świętej rozkłada się go poczwórnie, a następnie rozkłada na nim kielich, patenę oraz cyborium. Wykorzystuje się go także w trakcie adoracji Najświętszego Sakramentu. Korporał jest nawiązaniem do całunu, w który owinięte było ciało Chrystusa w grobie.
Elementem bielizny kielichowej nieco podobnym do korporału, aczkolwiek znacznie od niego mniejszym, jest palka – rodzaj haftowanej serwetki o kwadratowym kształcie, wykonanej z usztywnionego materiału (najczęściej jest to podwójne płótno lniane), którą przykrywa się kielich podczas Mszy Świętej. Zwykle jej wymiary to 17x17cm. Jej funkcja polega na ochronie Eucharystii przed zanieczyszczeniami.
Z kolei puryfikaterz to mały ręczniczek (najczęściej o wymiarach 40x25cm), często obszywany koronką i zdobiony symbolem krzyża. Używa się go do czyszczenia naczyń liturgicznych po udzieleniu Komunii Świętej: osusza się nim kielich, wyciera patenę na hostię, a także wyciera brzeg kielicha po Komunii pod postacią wina. Bielizna kielichowa tego typu nie powinna być prana ani rozkładana bez potrzeby, z uwagi na możliwą obecność partykuł (cząstek Najświętszego Sakramentu) na jej powierzchni. Zgodnie z tradycją, partykuły nie mogą upaść na ziemię, ponieważ katolicy wierzą, że w każdej z nich znajduje się Chrystus. Także sam proces czyszczenia (tzw. puryfikacji) jest obłożony dużymi obostrzeniami. Może go dokonywać jedynie kapłan, diakon lub akolita, a podczas wykonywania tej czynności wymagane jest odmówienie specjalnej modlitwy.
Welonem przykryty jest kielich w czasie, kiedy nie odbywa się liturgia. Zdejmuje się go podczas przygotowań do Eucharystii, a po jej zakończeniu i wyczyszczeniu kielicha zakłada ponownie. Dawniej welonem nazywano także strój liturgiczny, zakładany przez kapłana podczas przenoszenia Najświętszego Sakramentu. Inna nazwa tego stroju to „tuwalnia”.
Wreszcie bursa to sztywna torebka służąca do przechowywania złożonego korporału. Wykonuje się ją z tego samego materiału, co ornat. W nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego szafarze Komunii Świętej zanoszą w niej Eucharystię dla chorych.
Bielizna kielichowa może też zwierać mały ręczniczek o charakterystyce zbliżonej do puryfikaterza. Kapłan wyciera nim ręce po „lavabo”, czyli obrzędzie przygotowania darów.
Obecnie komplet bielizny kielichowej można dostać w każdym sklepie z dewocjonaliami. Ceny oscylują wokół 50zł, a klient ma do wyboru szeroki wachlarz wzorów i materiałów.