Bahaizm.
Bahaizm jest to religia monoteistyczna, założona na obszarze Persji w XIX w. przez Bahá’u’lláha. Według szacunków na świecie jest ok. 6 mln wyznawców tej religii. Genezy należy szukać w babizmie. Bahaizm ma kilka odłamów, ale wspólnie nauczają, iż istnieje jedność najważniejszych światowych religii. Jest on religią synkretyczną, zawierającą elementy wspomnianego babizmu, a także judaizmu, chrześcijaństwa, islamu. Jej nauki głoszą, iż historia religii stopniowo rozwijała się, za sprawą boskich postaci, zakładających religią dostosowaną do danych czasów. Wśród nich byli: Kryszna, Budda, Jezus Chrystus, Mahomet. Ostatnim był założyciel bahaizmu- Bahá’u’lláh. Doktryna bahaicka zawiera trzy główne nauki: jedność Boga, jedność religii oraz jedność ludzkości. Posłańcy boga objawiają się o jakimś czas na ziemi, aby dokonać przemian ludzkiego charakteru. Bóg jest niedostępny, wszechwiedzący, nieprzemijający- nie ma okresu kiedy nie było go oraz jest wszechmogący. Ludzie mają tzw. „racjonalną duszę”, a to daje zdolność uznania Boga oraz relacji ludzkości z nim. Człowiek ma obowiązek rozpoznania Boga przez posłańców, a także żyć w zgodzie z naukami, jakie propagują. Samo słowo „bahai” oznacza “chwałę” czy “blask” . Bahaizm jest religią, w której nie ma miejsca dla duchowieństwa i obrzędów kultowych (jedynym obrzędem jest modlitwa podczas pogrzebu). Instytucją jest w tym przypadku Powszechny Dom Sprawiedliwości z dziesięcioma członkami, którzy zajmują się sprawami wspólnoty. Ci wybierani są w jawnych wyborach przez wiernych. Członkami mogą stać się mężczyźni po ukończeniu 21 roku życia.
Tantryzm.
W drugiej połowie I tysiąclecia w Indiach pojawił się tantryzm. Jego nazwa pochodzi od terminu tantra, czyli „osnowa tkacka lub system nauki i ceremonii”. Obejmuje teorie i praktyki nie znane w Wedzie. Charakter tantr jest wyraźnie sekciarski, dlatego cieszą się one uznaniem tylko członków pewnych sekt wiszniuckich czy siwaickich. Z tantryzmem wiąże się przede wszystkim siaktyzm, przypisujący pewnym mocom uosobionym w postaci bogiń wielką rolę na świecie i w dziele zbawienia. Element żeński ma tutaj bardzo ważną rolę. Przyczyną rozwoju siaktyzmu były wierzenia ludowe. Sam kult wielkich bogiń jest bardzo stary- wysterował już w starożytności u wielu ludów Indii. Przedostał się do kół uczonych, którzy włączyli go w cały system wierzeń, oparty na podbudowie filozoficznej. Siaktyzm przeniknął do kultu sekt siwackich, gdyż Siwa, którego czci się pod postacią falliczną jest silnie związany ze swoją małżonką. Obok kultu jawnego istniej ten ukryty, praktykowany nocą. W tantryzmie przewagę mają żeńskie symbole takie jak np. kwiaty lotosu, szczeliny w skałach, wyrażające ideę, że ludzie są bliżsi żeńskiemu pierwiastkowi niżeli męskiemu. Jest to kult ekstazy erotycznej oraz religia o ezoterycznym zabarwieniu.