Oto trzy najbardziej znane a zarazem najpiękniejsze.
Fontanna di Trevi to najbardziej znana barokowa fontanna w Rzymie. Została zbudowana z inicjatywy Klemensa XII. Zasila ją woda doprowadzona akweduktem zbudowanym w 19 p.n.e. przez Agrypę. W 1640 roku Urban VIII zainicjował przebudowy fontanny –zrobił to Niccolo Salvi. Prace trwały w latach 1735 -1776. Fontanna mierzy 20 m szerokości i 26 m wysokości. Centralnymi postaciami fontanny są Neptun i dwa trytony, będące symbolami Kastora i Polluksa. W sąsiednich niszach znajdują się kobiece postaci będące alegoriami Zdrowia i Obfitości. Legenda wiąże nazwę fontanny z imieniem Trevia noszonym przez dziewicę, która odkryła źródło wody wykorzystane przy budowie akweduktu.
Fontanna Delle Tartarughe, czyli Fontanna Żółwi, to jedna z fontanna Rzymu położona w maleńkiej Piazza Mattei, w dzielnicy Świętego Anioła. Fontanna składa się z kwadratowego zbiornika o zaokrąglonych rogach, w którym mieści się centrum bazy z czterema muszlami z marmuru. Zbudowana została między 1580 a 1588 rokiem przez architekta Giacomo della Porta i rzeźbiarza Taddeo Landini. Nazwa fontanny pochodzi od niewielkich statuetek żółwi autorstwa Gian Lorenzo Berniniego. Fontana delle Tatarughe, podobnie jak wszystkie fontanny renesansowe, została zaprojektowana, aby dostarczać wodę pitną do rzymskiego społeczeństwa. To jedna z osiemnastu nowych fontann w Rzymie w XVI wiekum wybudowanych po przywróceniu zrujnowanym Roman acqueduct.
Plac Piazzza Navona zdominowany jest przez olbrzymią barokową fontannę Czterech Rzek (Fontana di Quattro Fiumi) stojącą na środku. Pochodzi ona z 1648 roku. Umiejscowiona jest wokół obelisku rzymskiego. Jej autorem jest Gianlorenzo Bernini. Górują w niej cztery wielkie statuy bóstw rzecznych reprezentujących Nil, Ganges, Dunaj i Rio della Plata. Rzeka Nil ma przysłoniętą głowę, bo nie znano jeszcze jej źródeł. Rzeki te symbolizują cztery części świata: Afrykę, Azję, Europę i Amerykę. Bernini umieścił to także elementy przyrody, rośliny i zwierzęta jak palma, lew czy krokodyl. Publiczne fontanny w Rzymie służyły różnym celom: po pierwsze, były one bardzo potrzebne źródeł wody dla sąsiadów w wiekach poprzedzających kanalizacji domowej. Po drugie, oni pomniki papieskich mecenasów.